સમજાવું / Solace

            

ચિત્રઃદિલીપ પરીખ

સમજાવું

માના આ મનવાને   ફરીને   બહુ    દિનથી બહેલાવું
સર્વબ્રહ્મ છે   સર્વબ્રહ્મ છે,    કહી    કહીને     સમજાવું

સાધક જીવડો  તોય ફરી જ્યમ  મધમાખી  મધુપુંજે
પરિવર્તન     ને     આવર્તનના    વર્તુળે   જઈ  ગુંજે

નવમાસ  એક અંગ   બનાવી  ચેતન   ઝરે   જનેતા
પ્રથમ    પ્રાણ  પૂર્યાની  પીડા  આનંદ   અશ્રુ    કહેતા

અહ્રનિશ   ને   એકધ્યાન    લઈ   પારેવા   પાલવમાં
આગળપાછળ   ઓતપ્રોત   એ   પોષણ ને પાલનમાં

‘ના   મેલતો   ઘડી   ય  છેડો’,  હસીને   યાદ  કરે  છે
ખુશ  છે,    આજે    ઘડી   મળે   તો   માને   સંભારે    છે

નવીડાળ ને નવાફૂલ,   અંહી   વ્હાલપ  વળ છૂટે  ના
સમય   સાર  સંસાર  મા સમજે, તોયે  કળ  વળે   ના

મોહજાળ     મમતાની     ચાહે,   મુક્તિના   અજવાળા
સહેજે    હો   સંયોગ  વિયોગ  ને સમતાના   સરવાળા
——–
Solace

  Oh! Tender trail of emotions, life always in motion
Console trifle narrow notions; learn desireless devotion

It was long ago inlay, he was sweet sunshine in rain
At his first blessed breath she gave a smile even in pain

Immersed in caring and caress, hover to cover from duress
The ties were getting very tight, binding both with subtler might

Time flew, giving him worldly wings, novel land,  new song to sing
Here Ma perched to reminisce,  feeling the hurt of his remiss

Soon she learns to just submerge within herself dissolves the urge
Freely flows the stream of love and gives it all away to merge

     Why so hard is it for Mom to slip away to let  bygones?
   Sure her love careenly carved in her old’n weary bones
   ———–